ಜೋ....ಗ!

ನಿನ್ನ ನೆನೆದಾಗಲೆಲ್ಲಾ ಏನೋ ಸಂತಸ

ನಿನ್ನೆಂದು ಕಣ್ಣಾರೆ ನೋಡುವೆನೋ ಎಂದೆನಿಸುತ್ತಿತ್ತು...

ಈ ಮನ ಹಕ್ಕಿಯಂತೆ ಹಾರಿ ನಿನ್ನ ಜಡೆಯೇರಿ ಕೂತಂತೆ...

ನಿನ್ನ ಹೆಸರು ಕೇಳಿದರೆ ಸಾಕೇ ಗೆಳತಿ .,ನಿಲುಕದು ಈ ನಾಚಿಕೆ

ಹೇಗೋ ನಾ ಹೊರಟಿದ್ದೆ ನಿನ್ನ ತವರಿಗೆ ,

ನಿನ್ನ ನೋಡಲೇಬೇಕೆಂಬ ತವಕ ನನಗೆ..!

ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಬರೀ ನಿನದೇ ನೆನಪು..

ಕಣ್ತುಂಬಿಕೊಳ್ಳಬೇಕೆಂದು ಮುಸ್ಸಂಜೆಯ ನಿನ್ನ ಹೊನಪು..!

ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದೆ....ಕಾಯುತ್ತಲೇ ಇದ್ದೆ...ಬಂದೇ ಬಿಟ್ಟೆ ನಿನ್ನ ಮನೆಗೆ.

ಓಡೋಡಿ ಬಂದೆ..ನೀ ಭೋರ್ಗರೆದು ಹರಿಯುತ್ತಿದ್ದೆ...!

ಬೇಸರವಾಯಿತು ನನಗೆ ...ಕಾರಣ ಕಗ್ಗತ್ತಲೆ.

ನಿನ್ನ ನೋಟ ಸಿಗದೇ..ಜೋಗದಲ್ಲಿ ಒಂದು ರಾತ್ರಿ ಕಳೆದೆ...

ನಿನ್ನ ನೋಡುವ ಆಸೆಯೇ ನನ್ನ ನಿದ್ರೆಯ ನುಂಗಿತ್ತು.,

ಲಾಲಿಯಂತೆ ನೀ ನಗುವ ಸದ್ದು...ಕಿಟಕಿಯಿಂದ ಇಣುಕಿದೆ ನಾ ಕದ್ದು ಕದ್ದು..!

ಕೊನೆಗೂ ಬೆಳಕಾಯಿತು!!

ಜೀವನದ ಅತಿಸುಂದರ ಮುಂಜಾನೆ ಅದಾಗಿತ್ತು...

ಹೊಸಮನೆಯಲಿ ನೊರೆ ಹಾಲು ಉಕ್ಕಿದಂತೆ ಕಣ್ಣಾಡಿಸಿದಂತೆಲ್ಲಾ ನಿನ್ನ ಸಿರಿ!

ಇನೊಂದು ಕಡೆಯಿಂದ ನಾಲ್ಕೆಳೆಯಾಗಿ ನಿನ್ನ ಕೂದಲ ನೀ ಒಣಹಾಕಿದಂತೆ.....

ಎತ್ತಲಿಂದ ನೋಡಿದರೂ ಎಂಥ ಚೆಂದ ಈ ನಿನ್ನ ಅಂದ..

ದಿನಕ್ಕೆ ಸಾವಿರಾರು ಮಂದಿ ಬಂದು ನಿನ್ನ ನೋಡಲು ..

ಹೆಣ್ಣು ನೋಡ ಹೋದಾಗ ಅವಳು ನಾಚಿದಂತೆ..,

ಆಗೊಮ್ಮೆ ಈಗೊಮ್ಮೆ ನಿನ್ನನ್ನು ಮಂಜು ಮುಸುಕಲು..!!

ಹಾಗೆ ಸುಮ್ಮನೆ ನಿಂತುಬಿಟ್ಟೆನು ಕೈಕಟ್ಟಿ...

ಓ ಜೋಗತಿ ...ನಿನಗೆ ನೀನೆ ಸಾಟಿ!!!